ตำแหน่งดอกเตอร์เกิดขึ้นครั้งแรกเพื่อเป็นใบอนุญาตสำหรับอาจารย์ผู้มีสิทธิ์สอนในมหาวิทยาลัยสมัยกลางในยุโรป[2] คำ ๆ นี้มีรากศัพท์มาจากคริสตจักรยุคแรก โดยหมายถึงบรรดาอัครทูต ปิตาจารย์แห่งคริสตจักร รวมถึงผู้มีอำนาจหน้าที่ในการสอนและตีความคัมภีร์ไบเบิล[2]

ต่อมาการศึกษาเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งดอกเตอร์เป็นที่นิยมในเหล่าขุนนาง ถึงทุกวันนี้การใช้คำว่าดอกเตอร์ไม่จำกัดอยู่ที่ผู้สำเร็จการศึกษาในระดับดุษฎีบัณฑิตด้านวิชาเทววิทยาและผู้สำเร็จแพทยศาสตรบัณฑิตเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงผู้สำเร็จการศึกษาในระดับสูง (ปกติคือระดับปริญญาเอก) ในสาขาที่ตนเรียน